Σαν καλος ψυχαναγκαστικος τυπος που ειμαι θεωρω αδιανοητη την ασυνεπεια.
Ειπα θα ειμαι εκει την ταδε ωρα;
Ταδε παρα 5 κοβω βολτες απ εξω και περιμενω
να παει ακριβως για να χτυπησω το κουδουνι Αρρωστια λεμε.
Τρελαινομαι λοιπον με την ανεση με την οποια καποιοι ακυρωνουν ραντεβου,
και δε μιλαω για φιλους.
Εχοντας την πολυτελεια να ζω στον χρυσελεφαντινο πυργο μου,
ηρθα σε σκληρη συγκρουση με την πραγματικοτητα
μεσω της πωλησης καποιων διαμερισματων:
εχω αναρτησει ενα γιγαντιο πανω με το τηλεφωνο μου και το πωλειται.
Κεντρικο το ακινητο, συννεφο τα τηλεφωνα.
Οι περισσοτεροι οταν ακουν οτι δεν εχει ασσανσερ η πολυκατοικια οπισθοχωρουν,
καποιοι δεν πτοουνται και θελουν να το δουν.
Το πρωτο κρουσμα ηταν καποια κυρια που το ηθελε για φροντιστηριο.
Γνωριζοντας απο προηγουμενη ενδιαφερομενη οτι για να παρεις αδεια φροντιστηριου
υπαρχουν καποιες προδιαγραφες που τα περισσοτερα ακινητα δεν καλυπτουν
αλλα το δικο μου καλυπτει, την θεωρησα σοβαρη υποψηφια,
αναστατωσα το προγραμμα μου και κανονισαμε ραντεβου σε μιση ωρα.
Ενθουσιαστηκε η κυρια.
Παρατησα αυτο που εκανα, ντυθηκα στολιστηκα, ημουν εκει σε 25 λεπτα.
«Περιμενε τωρα μαλακα» ειπα στον αγχωδη εαυτο μου και περιμενα.
Περιμενα τα 5 λεπτα να παει ακριβως,
περιμενα το ακαδημαικο τεταρτο,
περιμενα και αλλα 5 λεπτα και εφυγα.
Προφανως δεν περασε απο το νου της εν λογω κυριας
να κανει ενα τηλεφωνο
να πει «συγγνωμη κατι μου ετυχε»,
«συγγνωμη αλλαξα γνωμη»,
τ ι π ο τ α.
Για σημερα ειχα 3 ραντεβου κανονισμενα απο την Παρασκευη
συμφωνουσαμε την ωρα και ελεγα
«Να τηλεφωνηθουμε Δευτερα πρωι να το φιξαρουμε».
Φυσικα πηρα εγω για το φιξαρισμα.
Ο ενας μου ειπε οτι γυρισε απο το γιατρο και θα μου τηλεφωνησει
Ο αλλος μου ειχε δωσει λαθος τηλεφωνο.
Η τριτη ειπε ειναι σε δουλεια και θα με παρει μολις τελειωσει
(το ραντεβου ηταν για τις 3:00, τωρα ειναι 4:00 και ακομα δεν εχει παρει)
Αναρωτιεμαι εγω στον χρυσελεφαντινο πυργο,
ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ?
