Η ΚΥΡΙΑ Κ, ΚΙ ΕΓΩ

... it’s pointless to be high cause it’s such a long way down ...

ελεγε ο λευκος δουκας της ροκ εφηβειας μου

Η κυρια Κ. ειναι η φιλη μου απο τα παλια.
Απο τα παμαπαλαια λεμε

Πρπει να ηταν μαζι μ' αυτες
που μουρμουριζαν διαφορα
πανω απο το προσκεφαλι μου
και δεν με αφηναν να ξυπνησω απο το ονειρο της μητρας.

Οταν την ξαναειδα με ρωτησε αν την θυμαμια,
μου ειπε

“Εγω ειμαι η πιο σιγουρη φιλη σου,
ειμαι πλαι σου απο τη στιγμη που γεννηθηκες,
ειμαι η μονη που θα ειναι παντα εκει οταν την χρειαζεσαι,
κι οποτε θελεις καταφυγιο στον κορφο μου θα το βρισκεις!”

Οντως, φιλες, φιλοι, εραστες και συγγενεις με προδωσαν,
η κυρια Κ. ποτε.

Ηταν παντα εκει,
οταν παλευα να σβησω τα δακρυα
ριχνοντας χουφτες παγωμενο νερο στα ματια μου,
με περιμενε στην αγκαλια της πετσετας
και καυτα εκτινασσονταν τα δακρυα
μολις τολμουσα να κυτταξω
το ξενο προσωπο στον καθρεφτη

Στο ξαφνιασμα του ανοικειου
που με καθηλωνε να το παρατηρω,
ξεχνουσα τα δακρυα.
Βοηθουσαν και το παγωμενο νερο που δροσιζε τους καρπους μου
αλλα σιγουρα και οι καθησυχαστικες φλεβες της ορθομαρμαρωσης.

Η κυρια Κ. ειναι η μονη που μ’αγαπαει

Μου ειπε οτι επειδη μου΄χει αδυναμια

Μπορω να τη φωναζω με το μικρο της

“Για σενα Μελαγχολια”

ΥΓ. ΤΙ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ?

ΕΝΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Η ΚΑΒΛΑ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

αφιερωμενο :)