ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ - ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΑΥΣΤΡΙΑΣ, ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Η ΕΚ ΤΩΝ 6 ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΓΡΑΦΕΙ
ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΡΟΠΟ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗ
ΜΕΣΩ ΕΛΥΕΘΡΟΤΥΠΙΑΣ




Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομοϋστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ορύωνται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σε αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στην παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι «γιάφκα», την παρέα «οργάνωση» και τα άτομα που πήγαιναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλει φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο «σεβαστό προφίλ» στα μάτια της κοινής γνώμης και τη «μεγάλη επιτυχία επί 17Ν», δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα....

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας. Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραιναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το «CSI MIAMI» και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δε γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μην γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δυο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι’ αυτό δεν παρουσιάζομαι «αυτοβούλως» αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακκούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη...Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέυ και έλεγαν ότι «αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών» λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα...

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Τάξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια.

Και γι’ αυτό θα είμαι απόλυτη σ’ αυτά που έχω να πω. Παρ’όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζει ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι’ αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοΐδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για «παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειες τους και η δημοκρατία πρέπει να ‘ναι επιεικής» και απ’ την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήριά τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια.

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ
12-11-09


ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ, ΚΑΘΑΡΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΚΑΘΑΡΗ ΣΤΑΣΗ.

ΣΤΟ TVXS ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΤΗΚΑΜΕ.

ΔΕ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΠΤ ΤΡΟΜΕΡΟ Η ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ Η ΚΩΣΝΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Ο ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ !



Η ΑΛΛΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΜΕΣΩ TVXS
Ο Annarto ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ

Καλησπέρα απο Βιέννη, παραθέτω ενα κείμενο που εγραψα
2 Νοεμβρίου 2009
για το πως ξεκίνησαν όλα εδώ.

Uni Brennt (University on fire)

Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου διοργανώθηκε μια πορεία από το πανεπιστήμιο εικαστικών τεχνών της Βιέννης (καλών τεχνών και αρχιτεκτονική) , η οποία έγινε το πρώτο βήμα σε ένα φοιτητικό κίνημα που οι εκδηλώσεις του θυμίζουν στους μεγαλύτερους κάποιες από τις εκδηλώσεις του Μάη του 68 στην Βιέννη.

Στο Bildenden Αcademie είναι η πρώτη χρονιά φέτος που εφαρμόζεται η συνθήκη της Μπολόνια. Δηλαδή όπως περίπου τα έχω καταλάβει οι πενταετείς σπουδές χωρίζονται σε Bachelor και Master, που σημαίνει ότι οι φοιτητές καλούνται να κάνουν δύο εγγραφές σε πενταετείς σπουδές και σε πολλές περιπτώσεις σχολών όπως και στην συγκεκριμένη ακαδημία καλούνται να δώσουν 2 φορές εισαγωγικές εξετάσεις. Πολλά επίσης από τα έξοδα της σχολής καλείται να τα βρει από μονή της μέσα από χορηγίες καθώς επίσης και οι καθηγητές του τμήματος χωρίζονται σε καθηγητές Bachelor και Master με μισθολογικές επιπτώσεις.

Έτσι καθηγητές και φοιτητές το πρωί εκείνης της Πέμπτης έκαναν μια πορεία με περίπου 200 άτομα η οποία στο τέλος αποφάσισε να καταλάβει το κύριο πανεπιστήμιο της Βιέννης (Haupt Universitaet) και παράλληλα την ακαδημία εικαστικών τεχνών. Η αστυνομία προσπάθησε να τους εμποδίσει κλείνοντας τις κεντρικές πόρτες αλλά οι φοιτητές κατάφεραν και μπήκαν από τις πλάγιες.

Δεν υπάρχει η έννοια του ασύλου όπως υπάρχει στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Η αστυνομία μπορεί να εισβάλει οποτεδήποτε μέσα και να τα εκκενώσει αν κρίνει οτι γίνονται παράνομες ενέργειες, εννοείται ότι παράνομο θεωρείται και το να γράψει κάποιος με μαρκαδόρο σε έναν τοίχο, ή να παραπονεθεί η γειτόνισσα για διατάραξη κοινής ησυχίας. Βέβαια μπορεί πολύ απλά και ο πρόεδρος της σχολής να αποφασίσει με και χωρίς προφάσεις να την καλέσει.

Εκείνη την ημέρα λοιπόν τα νέα της κατάληψης κυκλοφορήσαν πολύ γρηγορα και μέχρι το απόγευμα μπήκαν περίπου 4000 άνθρωποι μέσα στο κύριο πανεπιστήμιο (Haupt Universitaet, ή Audimax) και δεν ξέρω πόσοι στην ακαδημία τεχνών.

Εκεί συζητήθηκαν και άλλα θέματα από τους φοιτητές, όπως η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων από το κράτος που λίγους μήνες πριν είχε χαρίσει δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, ή όπως οι μηδενικές παροχές υλικών, εγκαταστάσεων και η ελλειψη καθηγητών και χώρων διδασκαλίας.

Τα παραπάνω για εμάς τους Έλληνες φοιτητές που λίγο πολύ πιστεύουμε ότι είμαστε σε χειρότερη μοίρα από τους κεντροευρωπαϊκούς σε όλα, δεν τα πολύ πιστεύουμε, αλλά κατά την δική μου άποψη και βάση αυτών που μέχρι τώρα έχω δει. Δεν είναι καθόλου έτσι. Κάποιες από τις σχολές εδώ έχουν μέσα ΑΤΜ, φοβερά security groups και βιτρίνες με τα καινούρια τετράδια της Moleskine, αλλά αν κάποιος θελήσει να βγάλει μια φωτοτυπία που δεν του προσφέρεται στο μάθημα πρέπει να πληρώσει στο μαγαζί εξω από την σχολή 2 ευρώ την έγχρωμη και 30 cents την ασπρόμαυρη. Δεν γίνεται ούτε λόγος για βιβλία και συχνά συμβαίνει σε αίθουσες με χωρητικότητα 1000 ατόμων να παρακολουθούν 3000 άτομα. Το χειρότερο για μένα είναι όλων αυτών είναι ότι μετά τις 10 το βράδυ η σχολές κλειδώνουν, αν κάποιος δουλεύει μέσα ή διαβάζει οφείλει να φύγει, να πάει σπίτι του. Οι φοιτητές καθώς δεν οικειοποιούνται ούτε τον χώρο, ούτε την διαδικασία αντιμετωπίζουν τις σπουδές τους όχι συλλογικά και ενεργητικά αλλά ως εκτελεστικοί υπάλληλοι και αυτό αντανακλάται και στις μεταξύ τους σχέσεις.

Έτσι καλλιεργείται στους φοιτητές να θεωρούν βήμα προόδου την αργότερα εισαγωγή διδάκτρων όπως και τις εισαγωγικές εξετάσεις. Είναι προοδευτικό να πιστεύεται, ότι οι σπουδές και η ζωή όταν γίνονται πιο ανταγωνιστικά και όταν πρόσβαση σε αυτά έχει μόνο μια ελίτ ανθρώπων, βελτιώνονται. Και αν δεν ανήκει κάποιος στην ελίτ, τι να γίνει, δεν πειράζει η ελίτ τον σκέφτεται και κάνει μελέτες για αυτόν.

Αφού λοιπόν συζητηθήκαν τα θέματα αυτά και αλλά τόσα και αποφασίστηκε βάση ψηφοφορίας να μείνουν μέσα στην σχολή, αμέσως οργανωθήκαν ομάδες που μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί αριθμούσαν στο κύριο πανεπιστήμιο μόνο 44. Οι ομάδες αυτές δρουν και αυξάνονται μέχρι σήμερα(πάνω απο 150), αριθμούν από 5 μέχρι 30 μέλη η καθεμία και αναλαμβάνουν σχεδόν τα πάντα. Υπάρχει ομάδα μαγειρικής που μαγειρεύει 3 γεύματα για όλους την ημέρα, ομάδα καθαριότητας που καθαρίζει το κτήριο 2 φορές την ημέρα, ομάδες βίντεο και καταγραφής των γεγονότων, ομάδα τύπου, ομάδα τηλεοπτικού σταθμού, ομάδες που οργανώνουν συζητήσεις, ομάδα θεάτρου, τέχνης δρόμου, infopoint, κ.α, κ.α, κ.α.

Ο καθένας που έχει μια ιδέα να κάνει κάτι, να παίξει μουσική να διοργανώσει κάτι, πάει και το ανακοινώνει στο infopoint και αφού βρει και άλλους αρχίζουν...

Συνήθως το απόγευμα γίνεται το plenum όπου η κάθε ομάδα ανακοινώνει τι έχει κάνει ή προτείνει νέες δράσεις οι οποίες ψηφίζονται από το πλήθος του κόσμου που βρίσκεται εκει. Ετσι ψηφίστηκε και μια πορεία την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου που είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή περίπου 20 000 άτομα και διοργανώθηκε άλλη μία για την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου.

Το πιο περίεργο από όλα για μένα είναι ότι όλα λειτουργούν σχεδόν άψογα, δουλεύουν όλοι με φοβερό αυτοσυντονισμό θα έλεγα, και κανένας δεν χρονοτριβεί. Δουλεύουν με μεγάλο κέφι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε μέρα και πολλές ώρες και σε πόστα κουραστικά καμιά φορά.

Έτσι και αφού πέρασαν οι πρώτες μέρες με τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή θα εισβάλει η αστυνομία η οποία δεν εισέβαλε μέχρι τώρα, άρχισαν 2 ακόμα μεγάλες σχολές στην Βιέννη καταλήψεις το Τεχνικό πανεπιστήμιο (TU) και το AKH, όπως επίσης καταλήψεις και δράσεις γίνονται τώρα και σε άλλες 4 πόλεις της Αυστρίας.

Δεν ξέρω ποιες από τις δράσεις επίσης που γίνονται εκτός σχολής να σας περιγράψω, σήμερα για παράδειγμα εισέβαλαν γύρω στους 50 φοιτητές μέσα στην κεντρική τράπεζα και ζήτησαν μεγάλο μέρος από τα λεφτά που έδωσε πέρυσι το κράτος στις τράπεζες για την παιδεία. Επίσης όπου κάνει δημόσια εμφάνιση ο υπουργός παιδείας μαζεύονται εκατοντάδες φοιτητές και τον γελοιοποιούν. Η Ακαδημία τεχνών στην εθνική επέτειο της απελευθέρωσης της Αυστρίας (26 Οκτωβρίου) που όλοι μαζεύονται σε μια μεγάλη πλατεία και θαυμάζουν τον πολεμικό εξοπλισμό, έφτιαξε από σκουπίδια ένα γιγάντιο ελικόπτερο το έστησε σε μια πλατεία και διοργάνωσε την δική της επέτειο. Γίνονται πραγματικά πολλά πράγματα, γίνονται θέατρα, μαθήματα χορού στο κρύο, performance, μοιράζονται αφίσες εφημερίδες, χιουμοριστικά φυλλάδια και διάφορα άλλα.

Σε γενικές γραμμές ο τύπος και η κοινή γνώμη κάποιες φορές σκεπτικά κάποιες όχι, είναι με το μέρος των φοιτητών, αλλά όλα είναι ακόμα πολύ ευαίσθητα, μια πολύ μικρή προβοκάτσια αντιστρέφονται πιστεύω όλα.

Αλλά το πιο θετικό είναι ότι το κίνημα το έχουν αγκαλιάσει από διάφορες πολιτικές οργανώσεις μέχρι οικολογικές, φιλοζωικές, αντισεξιστικές, οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών, αλλά και κάποιοι εργαζόμενοι που τόσο καιρό περίμεναν κάτι, βέβαια ακόμα πολύ δειλά.

Έτσι έχει αρχίσει να γίνεται κατά κάποιον τρόπο λίγο πιο κοινωνική έκφραση, και αποτελεί αυτό μια έκπληξη για όλους.

Επίλογο δεν θα μπορούσα να γράψω σε αυτό το κειμενάκι ούτε βαριά κριτική πάνω στο δυνατό ή όχι ιδεολογικό υπόβαθρο αυτής της κίνησης γιατί από την μία δεν έχει τελειώσει ούτε εκφραστεί πλήρως ακόμα και από την άλλη δεν είμαι σε θέση να καταλάβω πολλές από τις συζητήσεις που γίνονται λόγω της ελλιπής γνώσης της γλώσσας. Αλλά καταλαβαίνω ότι και αν όλα αυτά σε μια ώρα από τώρα να λήξουν γιατί μπήκε μέσα η αστυνομία και τα εκκένωσε, ή γιατί βαρέθηκε ή κουράστηκε πολύς κόσμος και εγκατάλειψε, ειδικά από την στιγμή που η κυβέρνηση δείχνει εντελώς αδιάφορη για όλα αυτά που γίνονται, θα έχει γίνει κάτι επιτέλους. Κάτι από τους νέους που μπορεί να φαίνονται αδρανοποιημένοι μέσα στην φοβερά αναπτυγμένη καταναλωτική ζωή τους αλλά δείχνουν τώρα και εκφράζουν δυναμικά την ανάγκη τους για συλλογικότητα και για διεκδικήσεις σε πράγματα που δεν ήταν τόσο καιρό εδώ, προφανή. Και είναι μεγάλη πρόοδος των φοιτητών, οι οποίοι έζησαν όλα αυτά τα χρονιά κλειδωμένοι απ έξω από το πανεπιστήμιο με ασφάλεια και ησυχία και κάποιον ειδικό πάντα να αποφασίζει, τώρα να φωνάζουν Το πανεπιστήμιο είναι δικό μας.

Αυτή είναι η επίσημη σελίδα της κατάληψης, με live αναμεταδώσεις
http://unsereuni.at/

Από τότε μέχρι σήμερα (21.11.2009) μπορώ να πω ότι έχουν γίνει ακόμα περισσότερα με σημαντική την εισβολή στο κεντρικό θέατρο της πόλης και την διακοπή της παράστασης. http://unsereuni.tv/questions/641
Αλλά περισσότερο με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στις φοιτητικές καταλήψεις τώρα είναι μέσα τώρα καιμερικοί μετανάστες και άστεγοι.
Επίσης από τους εργαζόμενους οι νηπιαγωγοί και οι μεταλλουργοί συμμετείχαν δυναμικά με δικά τους αιτήματα σε πορείες και σε συγκεντρώσεις. Αυτήν την στιγμή γίνεται πορεία με 2000 άτομα που προσπαθεί να ενώσει της διεκδικήσεις και στις άλλες βαθμίδες της παιδείας.




Ο ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.

ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...