Σε αναγγέλλω στο φως
σε καθιδρύω
σε ονομάζω μητέρα των πουλιών
χάδι ζωηφόρο σε κυρτούς αυχένες
Σε αναγνωρίζω δύναμη προστάτιδα
των σπόρων και των λουλουδιών
μήτρα των προφητών και των μαρτύρων
πηγή ζωοδόχο
φθόγγων και χρωμάτων
Υποταγμένος έρχομαι στο κάλλος
που με ανυψώνει
που με εκμηδενίζει
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΥΨΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ
(συνεχιζεται)
4 comments:
ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΤΕΦΑΚΙ ΜΟΥ!
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ Ο ΑΛΕΞΑΚΗΣ
ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΙς ΕΥΧΕΣ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΕΣ:)))
ΑΠ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΘΕΟΥ Τ'ΑΥΤΙ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!!!)))
ΟΧΙ ΔΕ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ, ΜΙΚΡΗ ΖΩΓΡΑΦΙΖΑ ΜΑΝΙΩΔΩΣ, ΕΙΧΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ...
Ο Αλεξάκης όμως μιλάει για το κάλλος
που τον ανυψώνει και τον εκμηδενίζει
... άρα ο έρωτας δημιουργεί ένα κάλλος (ή την αίσθηση ενός κάλλους) τέτοιας έκτασης (ή έκστασης; ) και ισχύος που μας ανυψώνει και μας εκμηδενίζει; Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα (επανερχόμενος στα περί χημείας του προηγούμενου ποστ) ο έρως να είναι ένα ισχυρό παραισθησιογόνο;
ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΝΥΚΤΙΠΟΛΕ ΜΟΥ ΛΕΜΕ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΕΛΕΓΑΝ
"ΠΑΡ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΟΝ"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΤΙ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΑΛΙΑ
Η ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ
Post a Comment