Monday, November 13, 2006

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ ΤΟ ΝΤΕΦΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ ΑΛΕΞΑΚΗ



Σε αναγγέλλω στο φως

σε καθιδρύω
σε ονομάζω μητέρα των πουλιών
χάδι ζωηφόρο σε κυρτούς αυχένες

Σε αναγνωρίζω δύναμη προστάτιδα
των σπόρων και των λουλουδιών
μήτρα των προφητών και των μαρτύρων
πηγή ζωοδόχο
φθόγγων και χρωμάτων

Υποταγμένος έρχομαι στο κάλλος
που με ανυψώνει
που με εκμηδενίζει



ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΥΨΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ

(συνεχιζεται)

4 comments:

ATHENA said...

ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΤΕΦΑΚΙ ΜΟΥ!

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ Ο ΑΛΕΞΑΚΗΣ

ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΙς ΕΥΧΕΣ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΕΣ:)))

ATHENA said...

ΑΠ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΘΕΟΥ Τ'ΑΥΤΙ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!!!)))


ΟΧΙ ΔΕ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ, ΜΙΚΡΗ ΖΩΓΡΑΦΙΖΑ ΜΑΝΙΩΔΩΣ, ΕΙΧΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ...

Nyktipolos said...

Ο Αλεξάκης όμως μιλάει για το κάλλος
που τον ανυψώνει και τον εκμηδενίζει


... άρα ο έρωτας δημιουργεί ένα κάλλος (ή την αίσθηση ενός κάλλους) τέτοιας έκτασης (ή έκστασης; ) και ισχύος που μας ανυψώνει και μας εκμηδενίζει; Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα (επανερχόμενος στα περί χημείας του προηγούμενου ποστ) ο έρως να είναι ένα ισχυρό παραισθησιογόνο;

ATHENA said...

ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΝΥΚΤΙΠΟΛΕ ΜΟΥ ΛΕΜΕ



ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΕΛΕΓΑΝ

"ΠΑΡ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΟΝ"

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΤΙ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΑΛΙΑ


Η ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ