Γυρναω απο κηδεια, ξαδελφος μου στην ηλικια μου, μελανωμα. Ουτε χρονο δεν του πηρε.
Αμετρητος κοσμος. Ολοκληρο το νυν και ολα τα τεως υπουργικα συμβουλια, σχεδον συσσωμη η βουλη, η μιση ΕΣΗΕΑ.
Και παρα μα παρα πολλοι κανονικοι ανθρωποι.
Δεν εχω δει σε αλλη κηδεια τοσο κλαμα απο αντρες ολων των ηλικιων, τα δακρυα κορομηλο...
Φανταζομαι πως πρεπει να ηταν η πρωτη πολιτικη κηδεια που εγινε στην πατριδα μασ . Το φερετρο στηθηκε ανοιχτο σε ενα τραπεζακι μπροστα στον οικογενειακο ταφο, απο ηχεια επαιζε το πενθιμο εμβατηριο και διαβαστηκε η διαθηκη του, περιουσια δεν ειχε τα εσοδα απ τα βιβλια του μοιραζε σε ιδρυματα και το πιανο του τι εστειλε στη Συμη. Ζητουσε πολιτικη κηδεια και καθολου επικηδειους. Παπας ουτε για δειγμα.
Με συγκινησαν ο Γιωργακης και η Αντα που ηρθαν στην ωρα τους, στριμωχτηκαν στην ουρα 40 λεπτα να μπουν στο νεκροθαλαμο και μετα εμειναν αλλες δυομισυ ωρες ορθιοι πισω απο κατι δεντρα μεχρι να περασει και ο τελευταιος για τον τελευταιο ασπασμο και δνε εφυγαν παρα μετα που μπηκε το φερετρο στον ταφο.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=763457&lngDtrID=244
La lucha continua
http://diakogiannis.blogspot.com/
13 comments:
Κρίμα, ήντονε συμπαθής...
Αλλά εντάξει, άμα ήντονε συμπαθής θα περνάει καλά και εκεί που είναι, και εκεί που θα μεταβεί, αν μεταβεί...
Σπάνιο ήθος. Ύστατο εύγε!
καλό του ταξίδι.(είτε ποιητικά είτε κυριολεκτικά).
Αντίο...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ :-)
Τον θεωρούσα φίλο μου, αν και οι διαπροσωπικές μας επαφές ήταν ελάχιστες. Λυπάμαι πολύ. Ηταν ένα σπάνιο πλάσμα. Σκέφτομαι τώρα πως ενώ ο ίδιος γνώριζε πόσο δύσκολα ήταν για εκείνον τα πράγματα, το καλοκαίρι που τον είχα δει για τελευταία φορά, μού είχε πει με βεβαιότητα ότι το παλεύει και θα το παλέψει όσο μπορεί. Τόσο, που είχα πιστέψει ότι δεν ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση. Γενναίος, απλός, υπέροχος.
Πολιτική κηδεία ήταν και του Θανάση Παπαρήγα και της Αγγελικής Ξύδη, στην Καισαριανή και οι δύο. Εχει σημασία ότι ο ίδιος το είχε ζητήσει να είναι πολιτική η κηδεία του.
Προσωπικά, βέβαια, δεν τον εγνώριζα. Ωστόσο, τον "παρακολουθούσα" και, κρίνοντας, από το κείμενο της τελευταίας επιστολής - διαθήκης - υποθήκης είχε ήθος, που διατήρησε ώς το τέλος. Και ας μη ξεχνούμε : "προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται...".
Υ.Γ. : Λεπτομέρεια συνδετική (;)... η Κυρία, που διάβασε το τελευταίο του κείμενο, συγγενής...
ΣΩΣΤΑ ΣΥΝΗΓΟΡΕ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ...
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΚΟΥΣΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ...
ΠΟΛΥ ΓΕΝΝΑΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΝΑΙ...
ΕΓΩ ΗΞΕΡΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑΤΙ Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΑΛΙΟΑΡΡΩΣΤΙΑ
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗΚΕ 6 ΧΡΟΝΙΑ...
ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΚΙ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ ΜΟΥ?
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΗΘΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Θά θελα αν τον είχα γνωρίσει.
Λίγοι καλοί, κι αυτοί μοιραίοι...
Ήταν άξιος με όλη τη σημασία της λέξης.
Να προσθέσω οτι κι ένας άλλος άξιος, ο Λέων Αυδής, κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία...
Πολυ καθυστερημένο σχόλια από μέρους μου, αλλά αυτό για το Γιώργο και την Άντα (γνωρίζονταν από το 74 με το Γιάννη)είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Γράφω σχόλιο πολύ καθυστερημένα, όχι για τον μακαρίτη που γνώριζα μόνο κατ' όνομα, αλλά για την πολιτική κηδεία.
Όταν ο κηδευόμενος είναι ευρύτερα γνωστός και συρρέουν στην αποχαιρετιστήρια τελετή πολλοί και επώνυμοι, όλα γίνονται χωρίς προβλήματα. Όταν όμως είναι ένας "κοινός θνητός", -με την έννοια της ανωνυμίας, κοινοί θνητοί είμαστε όλοι- οι παπάδες και τα κοράκια δημιουργούν προβλήματα, "εδώ είναι χριστιανικό κοιμητήριο" και τέτοια...
Για την κερκυραία σύζυγος καλού φίλου μου που πέθανε στα 45 της, αφήχθη από το νησί της πολυμελής μπάντα για να την συνοδέψει. Οι παπάδες έκαναν φράγμα για να μην περάσουν οι "άπιστοι", δλδ. οι αμέτοχοι της εμπορευματοποίησης. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να καταφτάσουν Αστυνομία και δημοσιογράφοι, γιατί τα προπορευόμενα χάλκινα πνευστά της μπάντας (τρομπέτες, κόρνα, τρομπόνια, τούμπες) άρχισαν να παίζουν με τέτοια ένταση στα 2 μέτρα, ώστε οι μαυροντυμένοι φραγκοφονιάδες οπισθοχώρησαν τρελαμένοι. Η πομπή έφτασε μέχρι τον τάφο, όπου χωρίς μεγαλοστομίες και επικλήσεις δαιμόνων θάφτηκε η μακαρίτισσα.
Κρίμα που δεν υπήρχε τότε καύση νεκρών... ελπίζω να την προλάβουμε εμείς!
Post a Comment